Voor trainer Martin de Groot en zijn equipe opnieuw een bittere teleurstelling. De Rijp is inmiddels steviger in het rechterrijtje weggezakt. Alcmaria Victrix staat op drie punten, Bergen zelfs op zeven. Beide teams hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld. De Rijp zal in de tweede seizoenshelft dan ook alle zeilen moeten bijzetten om de beoogde doelstelling – handhaven zonder nacompetitie – te halen.
De Groot heeft de afgelopen maanden keihard gewerkt om een andere denkwijze te bewerkstelligen bij het vlaggenschip van De Rijp. Aanvallend voetbal met hoge druk op de helft van de tegenstander werd het adagium in plaats van een afwachtende houding aannemen met alle risico’s van dien. Behalve in Tuitjenhorn is de intentie vaak goed te zien geweest, maar de uitvoering minder. Ten eerste is het ondoenlijk om negentig minuten de tegenstander klem te zetten voor het eigen doel, ten tweede moet je ook de kwaliteiten in huis hebben om zo rendement af te dwingen. Wat dat laatste betreft: met de smalle basis die De Rijp heeft aan spelers die Derde Klasse-waardig zijn, moet alles meezitten en de vorm er zijn.
In de rust van het duel met Meervogels haakten Nick Visser (‘pijnlijke enkel, ik heb me uit voorzorg laten wisselen’) en Matthijs Mars af met blessures. Een aderlating die ervoor zorgde dat De Rijp nauwelijks nog een vuist kon maken. Meervogels, dat in de eerste helft slechts een spaarzame kans had gehad, pakte het initiatief en dat resulteerde in twee doelpunten. De 0-1 ontstond uit een vrije trap die door Stijn Beentjes snoeihard werd ingekopt. Achteraf ergerde De Groot zich aan de stuiter die eraan vooraf ging van de door Roadmaster gesponsorde bal omdat hij al wekenlang erop hamert dat dit soort situaties altijd voorkomen moeten worden.
Maar het grote verschil was dat Nick Visser in de eerste helft twee riante kopkansen had die geen goal opleverden. De eerste ook uit een vrije trap van Thom Rijser en de tweede kort voor rust in de doelmond. Een eigenlijk niet te missen kans. In het eerste bedrijf hield De Rijp gelijke tred met Meervogels en bleef het goed overeind in het fysieke geweld. Thom speelde wederom als herboren en schitterde op het middenveld. Maar ook Arnout van Oers, teruggekeerd van een lange blessure, was sterk aan de bal.
Na rust offerde De Groot zijn rechtsbuiten op in het belang van de strategie. Hij ging met drie verdedigers opereren tegen de twee spitsen van Meervogels en uiteindelijk zelfs vier aanvallers. Van Oers kwam hangend op links te spelen. Dat had dus niet het beoogde effect. De goal van Tom Adrichem (0-2) maakte aan alle illusies van De Rijp een einde. De Groot mopperde dat de arbiter voor een schot op een ellenboog een penalty had kunnen geven, maar die vond dat te zwaar bestraft.
Achteraf oogstte De Rijp lof van de technische staf van Meervogels. Zij hadden een aanzienlijk betere tegenstander gezien in vergelijking met voorgaande jaren. Dat is leuk om te horen, maar ondertussen wordt De Groot ongeduldig. Hij mist de verbetenheid die Meervogels bij het eerste doelpunt toonde. De oefenmeester wil concrete resultaten zien en hoopt dat zijn manschappen sneller zijn lessen gaan oppakken. Want dat is hij op een ander niveau altijd gewend geweest.
Erik Oudshoorn
