Want de 1-1 remise tegen de voorlaatste ploeg op de ranglijst van de Vierde Klasse B voelde voor iedere Rijper als een nederlaag. Daarnaast raakte ook nog een aantal spelers geblesseerd. Milko Laan greep naar zijn hamstring na afloop van de warming-up op weg naar de kleedkamer en kwam niet meer in actie. Thom Rijser liep in de eerste helft ook al snel een spierblessure op. En Ricardo Stam, dit keer actief als vleugelaanvaller, gebeurde hetzelfde bij een aanval naast het doel. Het was ondanks het eerste voorjaarszonnetje een sombere middag voor de Walvisvaarders. Want dit duel had toch gewoon drie punten moeten opleveren. ‘We kunnen niet eens van KGB winnen’, schamperde trainer/coach Martin de Groot achteraf. ‘In plaats van naar de koppositie moeten we nu naar onderen kijken.’
Zo erg is het gelukkig nog niet. Maar koploper De Valken raakt met een marge van vijf punten verschil en een wedstrijd minder gespeeld steeds verder uit het zicht. Ook dat had na die zeer late gelijkmaker (3-3) in het onderlinge duel anders kunnen zijn. De Groot streeft naar een top drie-notering, maar dat lijkt in de resterende negen duels alleen haalbaar als de onderlinge ontmoetingen met de teams Rood-Wit Zaanstad, Zaandijk en Sint George worden gewonnen.
En in die clashes moet er wel sprake zijn van een hoger rendement dan in Bovenkarspel. Vooral het koppen ging tegen de roodhemden voortdurend mis. Voordat De Rijp op voorsprong kwam waren er al drie kopkansen om zeep geholpen. De openingstreffer kwam op naam van Nick Visser na voorbereidend werk van Rick Waal. Maar nauwelijks een minuut later had Sander Kolkman van de roodhemden alle gelegenheid om de gelijkmaker aan te tekenen. Afgelopen week had De Groot met de selectie nog de beelden geanalyseerd hoe het in extremis mis kon gaan tegen De Valken. Nu was er opnieuw sprake van onachtzaamheid.
De Rijp toonde in de eerste helft ook niet de absolute wil om KGB aan te pakken en een beslissende slag toe te brengen. Het thuisduel was nog in 7-1 geëindigd. Gemakzuchtig werd vanuit de verdediging de lange bal gehanteerd waar Nick dan weer chocolade van moest maken. Pas in de tweede helft, toen de tijd begon te dringen, ging het tempo omhoog en werd KGB onder druk gezet. Dat verdedigde uiteraard met man en macht, zag een punt steeds dichterbij komen. Linkervleugelverdediger Brian Rijnbout was met zijn voorzetten nog de gevaarlijkste aanvaller. Nick en Rick stonden beiden alleen voor doelman Jan Dekker, maar faalden.
Hoewel je ook kon stellen dat de sluitpost van KGB een heldenrol vertolkte. Dat had De Rijp dan weer. Vijf jaar geleden was Dekker eigenlijk gestopt met keepen. Tot zijn oude club dit seizoen uit nood een beroep op hem deed. Hij heeft met KGB nog in de Eerste Klasse gekeept. “Maar aan het eind van de competitie stop ik weer, hoor”, aldus de langharige Dekker. “Ik wilde het elftal alleen even helpen.” Met een paar katachtige reacties in een-tegen-een-situaties was hij de man of the match. Keepen verleer je kennelijk niet.
Voordat hij op het vliegtuig stapte voor een wintersportweek keek De Groot vooral naar de missers van zijn spelers die enkele “absolute honderd procent kansen” niet benutten en daarmee ook mede verantwoordelijk waren voor het negende gelijkspel in vijftien wedstrijden. Het verhaal van dit seizoen.
Erik Oudshoorn.
