Bevlogen Ricardo Stam redt punt in Ursem

Ricardo zette direct de lijnen uit. Simpele aanvalspatronen die toch effectief waren. Daarbij geholpen door Rick Waal en Valentijn Jonk. Rond de 72ste minuut stuurde hij Rick richting het doel die wat fortuinlijk de bal door de handen en benen van de Dynamo-doelman schoof. En in de extra tijd maakte Ricardo zelf uit een corner de gelijkmaker (2-2). Een beloning voor zijn niet aflatende inzet en de enorme inspanningen die hij zichzelf bijna twee jaar heeft getroost om weer terug te komen in het eerste elftal. 

Na afloop dacht Ricardo in de catacomben nog even terug aan februari 2022. Uitgerekend tegen dezelfde tegenstander, maar dan in een oefenduel, scheurde hij zijn voorste kruisband van zijn rechterknie en liep hij ook een beschadigde meniscus op. “Aanvankelijk had ik dat niet zo door. Ik ben er nog een tijd mee doorgelopen tot het in april echt niet meer ging.” 

Veel spelers op zijn leeftijd zouden de kicksen aan de wilgen hangen. Waarom nog heel intensief revalideren als je zo kort te gaan hebt? Ricardo dacht er anders over. “Ik ben in augustus pas geopereerd. Vervolgens besloot ik twee dingen. Ik wilde gewoon kunnen rennen met mijn kinderen maar ook nog negentig minuten een wedstrijd spelen. Op dat niveau zit ik nu. Voor de derde achtereenvolgende keer stond ik in de basis. De brace is van mijn rechterknie, daar zit het nu goed. Alleen mijn linkerknie wordt soms wat overbelast.”

Ondanks zijn uitstapjes naar Purmersteijn, waarvoor hij met Zondag 1 uitkwam in de Hoofdklasse en ook deel uitmaakte van het succesvolle Zaterdag 1-team, is Ricardo een kind van de club. Van SV De Rijp wel te verstaan. Op zeventienjarige leeftijd debuteerde hij onder trainer Mark Vis in het eerste elftal. De autoverkoper heeft op diverse posities gespeeld. Maar altijd met een enorme bezieling. Tijdens zijn revalidatie bleef hij de wedstrijden bezoeken als steun en toeverlaat en om te coachen. Dat laatste vanuit de dug-out of zelfs vanaf het terras. 

Ondanks vier gelijke spelen en een nederlaag tegen De Valken ziet Ricardo nog steeds kansen om zijn ultieme droom te verwezenlijken: aan het einde van zijn carrière nog een keer kampioen worden. En zo raar is dat ook niet. Bij Dynamo stond een half elftal geblesseerde sterkhouders langs de lijn, die na de winterstop allemaal terugkeren. En ondanks het vele puntenverlies is de schade beperkt gebleven. De Rijp staat vierde en de achterstand op koploper ALC is drie punten met een wedstrijd minder gespeeld. Het verschil met Sint George, de eerste tegenstander in januari, is vier verliespunten. 

Ricardo: “Het is zeker mogelijk nog kampioen te worden. Wedstrijden die we voorheen verloren, spelen we nu hoogstens gelijk. Vandaag en tegen MOC liep het niet, maar we pakken toch een punt. De Groot heeft effort in de ploeg gebracht. Er wordt naar elkaar geluisterd. We spelen aanvallender en waar mogelijk zetten we druk naar voren. We zijn echt goed bezig en ik zal er alles aan doen om die titel binnen te halen.”

Dat bleek ook tegen Dynamo. Een onbesuisde actie van Leon, die ver voor zijn doel een tegenstander torpedeerde (“Ik dacht dat ik eerder bij de bal was”) maakte aan de aanvallende aspiraties van de Walvisvaarders een einde. Dynamo greep het initiatief en kwam kort voor rust door een kopbal op 0-1. In de tweede helft hadden Valentijn (gerommel voor het doel) en Rick (hoog schot op de keeper) kansen op de gelijkmaker. Desondanks viel de tweede goal aan de andere kant. Dynamo leek op rozen te zitten, maar wist zich geen raad met de omzetting van Ricardo. Als een veldheer dirigeerde hij zijn medespelers naar voren die geïnspireerd door zijn inzet ook besloten de mouwen op te stropen. Brian Rijnbout schoot op de paal en Valentijn was met een kopbal eveneens dicht bij een treffer, maar Ricardo maakte het verschil. 

Erik Oudshoorn.