De discipline was dus ver te zoeken bij de Walvisvaarders, die tien dagen eerder nog beloofden ‘voor goud te gaan’ in de Vierde Klasse. Voorlopig zijn de feiten dat al in de tweede wedstrijd de eerste nederlaag is geïncasseerd terwijl Deitmers en Stam zondag tegen KGB niet inzetbaar zijn op een dag dat er naast de geblesseerde spelers jongens ontbreken vanwege vakantie (?!). De Groot becijferde dat hij zes basisspelers mist en aanvulling moet zoeken in het (wel) succesvolle tweede elftal dat Uitgeest 2 versloeg (0-2).
Hoe kon het zover komen? Aanvankelijk leek er geen vuiltje aan de lucht toen De Rijp al in de negende minuut op voorsprong kwam. Een vrije trap van Stijn werd na een overstapje van Nick Visser door Lorenzo van de Beek van De Valken in eigen doel gewerkt. Maar zo’n vier minuten later zette een fout van Leon Commandeur de ommekeer in. De doelman torpedeerde een tegenstander toen hij aan de rand van het strafschopgebied een hoge bal wilde onderscheppen. De elfmetertrap werd door Niels Timmer feilloos ingeschoten. Een minuut later was het ook 2-1 (weer Timmer) en tien minuten later 3-1 door Jan Caspers.
Snelle spitsen
Het was dat de aanvaller van De Valken over zijn eigen benen struikelde voor een leeg doel, anders zou de marge nog groter zijn geworden in een dramatische fase. De Rijp kwam zelfs voor rust terug tot 3-2. Thom Rijser, die ongeveer als enige niet deelde in de malaise, scoorde uit een vrijwel onmogelijke hoek. Daarvoor was Nick dicht bij een treffer geweest, maar zijn inzet belandde op de doelman. De Valken speelde met veel passie, inzet en fysieke kracht op een veld waar het gras wel wat korter had gekund. De Rijp opereerde vaak op de helft van de tegenstander maar moest voortdurend op z’n hoede zijn voor twee snelle, lange spitsen van de West-Friezen. De Valken nam het niet zo nauw met verzorgd voetbal, het doel heiligde de middelen. De bal ging naar voren richting de spitsen of over de lijn.
Het is een aanpak die de kunstgrasvoetballers uit De Rijp duidelijk niet ligt. In de tweede helft namen bovendien de irritaties over het optreden van arbiter De Jong steeds meer toe. De wedstrijd was later begonnen omdat de scheidsrechter in nerveuze toestand pas twintig minuten voor aanvang arriveerde. Tijdens de wedstrijd vroeg hij bij het nemen van beslissingen regelmatig een moment ‘om de band terug te draaien’.
Daardoor duurde het even voordat een doelpunt van De Valken werd afgekeurd nadat de bal de achterlijn een meter was gepasseerd. Aangezien De Jong soms dertig, veertig meter van de spelsituatie afstond, ontging hem veel. Nick kreeg een forse duw in het zestienmetergebied waarvoor hij ook een strafschop had moeten hebben. En diep in de tweede helft had de gelijkmaker alsnog van de stip kunnen komen toen een overduidelijke handsbal door een zwaaiende arm door de leidsman werd weggewuifd.
Ricardo en Stijn verloren hun zelfbeheersing in de discussies met De Jong en moesten vertrekken. Zo kon De Valken gemakkelijk op 4-2 komen. De Groot en het team zitten hierdoor zondag met de gebakken peren. Uiteraard wilde de gelouterde oefenmeester het niet goed praten, maar dat de woede onder zijn spelers groot was begreep hij wel. Kort voor de Week van de Scheidsrechter werd juist bekend dat de KNVB duizend arbiters tekortkomt en dan is het logisch dat het niveau van de arbitrage in de Vierde Klasse niet hoog is. ‘Het amateurvoetbal in Nederland gaat zo naar de klote’, merkte De Groot op. ‘Spelers en trainers knappen steeds vaker af op het feit dat hen door onvermogen onrecht wordt aangedaan.’
Dion Verduin
Aan de andere kant constateerde Leon terecht dat De Rijp niet door de scheidsrechter had verloren. Het aanvalsspel was onvoldoende effectief geweest. Al kopte Stijn nog een keer op de lat terwijl ook de paal een doelpunt in de weg stond. En Dion Verduin zag een stift eveneens op de lat belanden.
Dion wie? De zeventienjarige aanvaller uit Graft maakte als invaller zijn competitiedebuut in het eerste elftal. En dat was voor De Rijp het enige lichtpuntje van de middag. De linksbuiten annex linkshalf kan weleens de revelatie van dit seizoen worden. In Hem had hij er ook al een wedstrijd in het tweede elftal op zitten. ‘Ik wil met voetbal zover mogelijk komen’, zegt hij. ‘Om te beginnen streef ik nu naar een vaste plek in de selectie van het eerste elftal.’ Daarvoor traint hij buiten de trainingen bij De Rijp nog eens drie keer per week voor zichzelf. Een keer op explosiviteit in de gym en tweemaal met de bal.
Vorig seizoen speelde Dion nog in de Onder-17. Door een botsing op de training brak hij een sleutelbeen en dat heeft even zijn ontwikkeling vertraagd. Hij woont al elf jaar in Graft en maakte in die periode een kort uitstapje naar SV Graftdijk om vervolgens weer terug te keren naar de Jan Ploegerlaan in De Rijp. In het dagelijks leven leert hij installatietechniek in de praktijk en op school. Maar voetbal is zijn grote passie waarvoor hij alles uit zichzelf wil halen.
Bijna had zijn debuut een gouden randje gekregen. Bij zijn derde balcontact werd hij de diepte ingestuurd. Met een stift probeerde Dion de uitgelopen doelman te passeren, maar de bal daalde niet snel genoeg en landde op de lat. ‘Maar als hij wel had gezeten zou de wedstrijd waarschijnlijk heel anders zijn geëindigd’, doelde Dion op de rode kaarten die twee van zijn ploeggenoten even later opliepen uit frustratie.
Erik Oudshoorn.
